Dag 6
Blijf op de hoogte en volg trainers CNA
15 Juli 2013 | Malawi, Domasi
Weekend! Even niet vroeg op hoeven staan! Even niet aan een programma hoeven denken. We ontbijten met onze 3 toasted broodjes, gebakken ei en koffie. Om 9 uur precies staat Charles, onze driver, voor de deur. We gaan eerst naar Zomba. Daar is het leven al volop op gang: veel mensen langs de weg, te voet, op de fiets met of zonder iets mee te zeulen. Het is nog fris en we gaan wat warmere kleding aanschaffen in Pep-store: een winkel van sinkel met louter aanbod uit China.
Daarna naar boven naar het Zomba-plateau: de heuvels waar langs Zomba ligt; het gaat tamelijk steil omhoog, het plateau is dicht begroeid. Hier veel mensen op weg naar beneden met onwaarschijnlijke hoeveelheden hout op hun hoofd, vooral vrouwen en meisjes en mannen met fietsen volgeladen. Ik zou dat zeker niet redden en ik bedenk me dat ik dan niet in Malawi zou kunnen wonen.
Op de top genieten we in een koloniaal Brits hotel van koffie en taart. Het is boven koud en we trekken onze nieuwe kleding aan.
En dan op weg naar Liwonde Nationaal Park. Een uurtje rijden en een heel gezellig en informatief tochtje. Charles vertelt ons over het leven in Malawi en hoe iedereen verschillende banen moet hebben om rond te kunnen komen. Hijzelf heeft nog een zeepwinkeltje dat 6 dagen per week open is. We dachten dat onze collega’s van MIE wel zo’n inkomen zouden hebben dat ze daar van goed konden leven, ze behoren tenslotte tot de elite, in ieder geval de kenniselite. Ook zij hebben allemaal nog andere inkomen: van de huur van een huis dat zij gebouwd hebben, van een groente- en viskwekerij, inkomen uit een mini-bus die de chief officer genderspecialisatie laat rijden, nog iemand met een huis om te verhuren. Een gemiddeld huis brengt ca. Kw. 10.000 per maand op, $ 30. En dat is weer het inkomen van iemand die wij werkster noemen: die schoonmaakt en kookt bij iemand thuis, 7 dagen per week. We zijn enigszins verbaasd en het verhaal maakt duidelijk waarom onze deelnemers liever geen avondwerk van ons mee naar huis krijgen. Zeker niet als je al om 20u in bed ligt en om 4.30u opstaat zoals Mercy verklaarde na het voorlezen van haar dagboek bijdrage voor de training.
We komen aan in Liwonde, we zijn een paar honderd meter lager en het is aangenaam warm.
In het park worden we ontvangen door een Amsterdamse Nederlander die niet erg meer kan aarden in NL en hier een prima accommodatie heeft opgezet: eenvoudig, energie van zonnepanelen, bouwmateriaal uit de directe omgeving.
‘s Avond zitten we vol verwachting op een uitkijkdeck te wachten op one of the big five: olifanten. Helaas het gaat niet gebeuren, maar wel een hele mooie zonsondergang en gesprekken. Met vakantiegangers en expats en hoe moeilijk hier alles zich lijkt te ontwikkelen. Tja waar wij 50 jaar over deden moet hier toch wel een beetje opschieten lijkt de teneur.
Daarna in de tent onder een sterrenhemel die wij nooit meer zo zien.
Daarna naar boven naar het Zomba-plateau: de heuvels waar langs Zomba ligt; het gaat tamelijk steil omhoog, het plateau is dicht begroeid. Hier veel mensen op weg naar beneden met onwaarschijnlijke hoeveelheden hout op hun hoofd, vooral vrouwen en meisjes en mannen met fietsen volgeladen. Ik zou dat zeker niet redden en ik bedenk me dat ik dan niet in Malawi zou kunnen wonen.
Op de top genieten we in een koloniaal Brits hotel van koffie en taart. Het is boven koud en we trekken onze nieuwe kleding aan.
En dan op weg naar Liwonde Nationaal Park. Een uurtje rijden en een heel gezellig en informatief tochtje. Charles vertelt ons over het leven in Malawi en hoe iedereen verschillende banen moet hebben om rond te kunnen komen. Hijzelf heeft nog een zeepwinkeltje dat 6 dagen per week open is. We dachten dat onze collega’s van MIE wel zo’n inkomen zouden hebben dat ze daar van goed konden leven, ze behoren tenslotte tot de elite, in ieder geval de kenniselite. Ook zij hebben allemaal nog andere inkomen: van de huur van een huis dat zij gebouwd hebben, van een groente- en viskwekerij, inkomen uit een mini-bus die de chief officer genderspecialisatie laat rijden, nog iemand met een huis om te verhuren. Een gemiddeld huis brengt ca. Kw. 10.000 per maand op, $ 30. En dat is weer het inkomen van iemand die wij werkster noemen: die schoonmaakt en kookt bij iemand thuis, 7 dagen per week. We zijn enigszins verbaasd en het verhaal maakt duidelijk waarom onze deelnemers liever geen avondwerk van ons mee naar huis krijgen. Zeker niet als je al om 20u in bed ligt en om 4.30u opstaat zoals Mercy verklaarde na het voorlezen van haar dagboek bijdrage voor de training.
We komen aan in Liwonde, we zijn een paar honderd meter lager en het is aangenaam warm.
In het park worden we ontvangen door een Amsterdamse Nederlander die niet erg meer kan aarden in NL en hier een prima accommodatie heeft opgezet: eenvoudig, energie van zonnepanelen, bouwmateriaal uit de directe omgeving.
‘s Avond zitten we vol verwachting op een uitkijkdeck te wachten op one of the big five: olifanten. Helaas het gaat niet gebeuren, maar wel een hele mooie zonsondergang en gesprekken. Met vakantiegangers en expats en hoe moeilijk hier alles zich lijkt te ontwikkelen. Tja waar wij 50 jaar over deden moet hier toch wel een beetje opschieten lijkt de teneur.
Daarna in de tent onder een sterrenhemel die wij nooit meer zo zien.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
