De eerste werkdag

Maandagochtend stipt om 8.00 uur zitten we paraat om samen met de medewerkers van MIE, Billy en Evelyn, en met Robert van de EEDF, de training voor te bereiden. Zij waren de laatste weken al eerder verschillende malen bij elkaar geweest om te overleggen.

Eerst gaan we even kijken bij de trainingslocatie. We mogen gebruik maken van de kapel van de Dovenschool, op 5 minuten loopafstand. Het is een grote ruimte met de akoestiek van een echoput, maar er passen wel 32 deelnemers, 6 trainers en 2 coaches in. Verder is de ruimte erg leeg, hier moet nog e.e.a. geregeld worden…

Weer terug in het Guesthouse, lopen we het hele programma punt voor punt door. Zij hebben onze training, die we in oktober bij het MIE hebben gegeven, als uitgangspunt genomen en al een opzet voor de komende vier dagen gemaakt. We merken al snel dat de MIE-trainers gewend zijn om kant-en-klare trainingen voor hun neus te krijgen en die precies als voorgeschreven uit te voeren. Zo gaat dat ook in het onderwijs hier, veelal wordt er lesgegeven strikt volgens het boekje. Dat staat dwars op onze manier van trainen waarbij maatwerk leveren een leidraad is. Zo hebben zij zich te weinig gerealiseerd dat de doelgroep die deze week getraind wordt een andere is dan waar wij ons op gericht hebben in oktober. Dus dat je dan soms andere activiteiten en verwerkingsopdrachten moet geven. Door de vragen die wij stellen ontdekken zij deze punten en wordt de training aangepast aan de groep tutors en PEA’s die getraind gaan worden. E.e.a. verloopt in een uitstekende sfeer, Billy, Evelyn en Robert staan open voor onze vragen en suggesties. We buffelen door tot 17.30 uur.

Tussendoor komt de principal van de TTC , dhr. Banda, ons begroeten. Hij is zeer verrast ons te ontmoeten; hij was blijkbaar niet op de hoogte van onze inbreng in het trainingsprogramma. Wij kennen hem van eerdere reizen en trainingen hier in Embangweni. Het docentenkorps van de TTC bestaat vnl. uit gepensioneerde docenten. Dhr. Banda spant de kroon met zijn 80-jarige leeftijd en nog weet hij niet van ophouden. Hij is betrokken en zeer humoristisch, maar zijn leeftijd maakt dat hij een lange trainingsdag niet meer volhoudt en in de middag meestal in slaap sukkelt.

De Malawianen denken niet ver vooruit en dhr. Banda is verantwoordelijk voor de locatie dus slaat hij aan het regelen en verzamelt links en rechts overal stoelen en tafels om in de kapel neer te zetten. Wie weet hoeveel leerlingen daardoor deze week op de grond moeten zitten… Aan het eind van de middag is hij uitgeput, morgen weer een dag. HHopelijk staat er genoeg meubilair en anders wordt ter plekke wel een oplossing bedacht. Van over-georganiseerdheid heeft men hier geen last.